Als kind voelde ik de sfeer in de ruimte en gevoelens van anderen al aan. Ik zag ook van alles gebeuren om mij heen. Ik was de observator. Alleen kon ik er toen niet zo heel veel mee. En besloot, onbewust, om een muur om mij heen te bouwen en mijzelf daarachter terug te trekken. Daar was het veilig. Dat hielp. Ik kon gewoon mijn ding doen, het leven ging verder en ik hoefde niet bij mijn gevoel te komen. Ik zag wel dat ik anders was en dat ik langs de zijlijn stond.

Ik was toen al erg creatief. Ik maakte mooie bouwwerken van lego, kleurrijke tekeningen en kleding voor mijzelf en mijn poppen. Niet nadoen wat een ander deed maar zelf uitproberen. Ik was nieuwsgierig naar de uitkomst. Dat viel soms tegen maar het proces ernaartoe, het creëren, ontdekken en de verrassing, dat vond ik geweldig!